ВОКУНИШ. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон таъкид карда гуфта буданд: «Мо ҳар амали некеро, ки ба шукронаи истиқлолияту озодӣ ва соҳибватаниву соҳибдавлатӣ анҷом медиҳем, барои худамон, фарзандонамон, наслҳои ояндаамон, Ватани азизу маҳбубамон-Тоҷикистон мекунем», зеро ин ватан ва ин давлат аз худи мост ва онро ба ҷойи мову шумо каси дигар обод намекунад. Бале Ҷанобии Олӣ, мо ҳама якҷоя таҳти сарварии Шумо Тоҷикистони ҷононамонро обод мукунем ва хушбахтона дар он зиндагӣ мекунем.
Аммо душманони миллату давлатамон Кабирӣ чӣ кор мекарда бошад? 28 сол мешавад, ки ба ободгароӣ дар давлати сохтбистиқлоламон машғул ҳастем. Миллати тоҷик воқеан ҳам имруз хушбахт аст. Аз тафаккури мардум хунрезиҳои аъзоёни ТТЭ ҲНИ ҳанӯз нарафтанд, лекин ҳоло ҳам Кабирӣ дубора Тоҷикистонро ба хотири шиамаҳзабиаш ба инқилоб ба ҷангҳои хунин кашиданӣ ҳаст. Охир ин фоҳишаи дар сиёсат худро гум карда тасаввур карда наметавонад, ки дар саросари Тоҷикистон дигар касе аз паси ин палиди муртад нахоҳад рафт.
Имрӯз ҳамон ҳаммаслакони содиқаш ҳам аз ӯ рӯй гардонида, ба ватан баргашта истодаанд.
Воқеан ҳам Кабирӣ гумроҳу фурухташуда ҳамон рубоҳи оббурдаро мемонад, ки дар болои об думашро сих карда нишон медиҳад. Бубинед, маро об набурдааст, ман оббозӣ дорам.
Шамсиддин Шоҳин дар китоби «Туҳфаи дӯстон»-аш як масъалаи бисёр тунде дорад. Ӯ менависад:
«Каллаи харро дар лагани тиллоӣ бигирию болояшро бо рӯймол пӯшонӣ ҳам, дарозии гӯшҳои хар ишора бар он мекунад, ки ин каллаи аст». Имрӯз, ту Кабирии рубоҳмиҷоз, пасатроҳам, ки даронӣ, сӯи Тоҷикистони мо нигоҳ карда наметавонӣ. Хулоса ҳар як шаҳрванди ин кишвар хуб фаҳмидааст, ки ту танҳо ба хотири ҳамон хоҷаҳоят, ки за онҳо пул хурдаю ба ивазашон ба миллату давлати тоҷикон хиёнат карда истодаӣ, вагарна аз ислом ҳам безор шудаию аз ҳизбашон ҳам.
Охир, дига роҳ надорӣ, ту харомзодаи миллат. Ман гумон мекунам ҳамин сатрҳо, ки дар бораи ту хиёнатпеша навиштам, ҳайфанд. Ман ҳайронам, ки ҳаромзодаи миллат бо худат барин фасодҳои ватанфурӯш бо ном « Паймони милли Тоҷикистон» бастаию дар майдони сиёсати ҳароми ба худатон хос дар назари хоҷаҳоятон рақсида истодаед.
Воқеан ҳам, ту Кабирӣ палиди гузаро будаед. Аз он, ки танҳо монда истодаӣ, дигар намедонӣ аз куҷои хоҷагонат маҳкам бидорӣ.
Ба хар ҳол, ту барои миллати тоҷик палид, муртад, русиёҳ ва оқиватан мондию мемонӣ. Ту ба ин ҳама хиёнатҳоят пеши ҳама русиёҳу шармандаи ҳарду олам шудаӣ.
А. Маҷидов, узви Гурӯҳи вакилии ҲХДТ дар Маҷлиси вакилони халқи ноҳияи Фархор
